دربرابر عملکرد یک دولت درست تر آن است که فقط دو دسته اظهارنده­ی نظر داشته باشیم؛یکی منصف و دیگری بی­انصاف.به این که چگونه می شود بعضی ها ناچار می شوند از در بی­انصافی وارد شوند فعلا یا شاید برای همیشه کاری ندارم اما؛ آن چه راه را برای رعایت انصاف باز می گذارد این است که از حداقل منافع حزبی و سیاسی برخوردار باشی.یا منافعت به گونه ای باشد که ربطی به سیاه یا سفید نمایی دیگران نداشته باشی.البته به این معادله ساده باید وجه دیگری هم افزود و آن اینکه وقتی عده­ای قصد می کنند فقط بی انصافی کنند و فقط سیاه نمایی کنند و خرده گیری،لاجرم عده ای در مقابل، برخود فرض می گیرند که مدام روی دیگر سکه را و سفیدی های مغفول مانده را داد بزنند.اصولا با وجود گروه نخست ضرورتی وجود ندارد که گروه دوم سیاه وسفید را با هم بگوید هر چند منصف باشد.درست یا غلط این چیزی است که جریان دارد.