متن زیر را بخوانید.این ها مربوط به منطقه­ای در جنوب ایران است.

باتوجه به وضعیت بد فرهنگی ودینی ،فتنه یکی از فرقه های ضاله درمنطقه به شدت روبه رشد است بطوری که تعداد آنها درمنطقه حدود 3تا4هزار نفر است و موجب شبهه و تردید دراذهان مردم و سست­ترشدن عقاید آنها می­شوند. مسئله تأسف برانگیز این است که چون این منطقه ازمناطق گرمسیر کشور به شمارمی روند و بیشتر ایام سال درآنجا مردم گرفتارگرمای شدید هستند ، نیاز شدیدی به وسایل خنک کننده (اعم ازکولرگازی ،یخچال،کولرماشین و... خصوصا در دمای بالای 45درجه تابستان) و نیز وسایل گرم­کننده در زمستان دارند ولذا مردم با توجه به استفاده فراوان از این وسایل نیازمند بهرمندی از گارانتی آنها می­باشند .اما کارفنی شهر در قبضه این فرقه است بطوری که همه نمایندگی­های خدمات پس ازفروش این لوازم دراختیارآنهاست

بنابرین در این منطقه ،با این جمعیت و وضعیت مالی و فرهنگی، همه مردم خود را محتاج به این ­ها می­دانند واگر فرد مسلمان مومن نخواهد ازاین افراد برای تعمیر لوازم فوق­الذکر استفاده کند مجبور است حدودا دویست و پنجاه کیلومتر راه را طی کند.

آن ها کارگرانی را در کارگاه­های خود دراختیار دارند که شیعه هستند و گاهی بیش از دوازده سال است پیش آنها کارمی­کنند که اگر روزی نباشند کارآنها لنگ می­ماند ولی این کارگران بخاطرنداشتن سرمایه و همکاری نکردن مسئولین نمی توانند برای خود امتیاز بگیرند ومغازه­ای به راه بیندازند ،باصحبتهائی که بابعضی ازآن کارگران شده معلوم شد که حتی بعضی از آن ها تغییر مذهب داده اند.

آن ها با ارزان فروشی و مهارت در کار مردم را به خود جذب می­کنند بطوری که مردم می­گویند ما ازآنها راضی هستیم وآنها خیلی خوش برخورد ومنصف هستند، چرا به سراغشان نرویم ؟ درمنطقه دارای محافل و جلساتی می باشند حتی بطور مخفیانه باغهائی هم برای هوسرانی های خود دارند،اینها هیچ وقت دست ازتبلیغ آئین خود برنمی دارند و با توجه به کارشان در هر خانه­ای که برای تعمیر می­روند به تفرقه اندازی بین مسلمانان و تبلیغ خود می پردازند (دراین رابطه سی دی صوتی هم موجود می باشد)

این منطقه نسبت به درگیریهای سیاسی ازشهرهای ممتاز کشور محسوب می­شود و مسئولین این شهرستان نوعا گرفتار مسائل سیاسی و اغراض شخصی هستند ،وکمتر وقت می کنند به این مسائل مهم بپردازند، کمتر ارگان وسازمانی هست که ازاین فرقه درآنجا استفاده نشده باشد حتی سیستم خنک کننده بزرگترین مسجد شهر توسط اینان نصب شده است. 

بعضی ازمسئولین برای برگزاری جلسه­ای سیاسی شاید میلیون­ها تومان خرج می کنند ولی برای کار فرهنگی بودجه­ای سراغ ندارند،نوعا مسئولین به اصطلاح فرهنگی شهرهم ازعقاید وریشه این فرقه ساختگی اطلاعات کافی ندارند و هنگام درخواست همکاری آنها راکم و بی خطرمی دانند درحالی که هر روز کارشان گسترش پیدا می­کند وتعدادشان بیشتر می شود.

همه به حال کودکی که لال متولد شده بود تأسف می خوردند جز یک نفر که با خود می اندیشید: او(کودک) هیچگاه چیزی نخواهد گفت که باعث رنجش دلی شود.

 شاید  خود تیتر گویای چیزی باشد که در قلبم است.دردی که نمی توانستم نهفته بدارم.کاش بغضم اشک شود.قرآن می خوانم که آرام شوم و به کارهایم برسم.آرام تر می شوم ولی دستم به کاری نمی رود.یاد پیرزن کرمانی افتادم که مادر چهار شهید بود.کاش تا حالا فوت کرده باشد.کاش اگر زنده است از دنیای اطرافش بی خبر باشد یا فقط از حضور هشت میلیونی بسیجیان چیزی شنیده باشد و هنوز دلخوش باشد که رفسنجانی دست امام است.اشک نمی آید.می ترسم بغض کار دستم بدهد.می ترسم بدبینی ام به همه چیز سرایت کند و دامن همه کس را بگیرد.طغیانی علیه پندارهای گذشته.سیاست حکم می راند.کدام سیاست؟کدام دیانت؟ دلم برای مدرس تنگ شده است.کجایی سید؟ در جای خالی امریکا(دیگر از همین هم مطمئن نیستم) انگلیس به ما لبخند می زند و فریبکاری عمامه هایی که غصب شده اند هر روز نمایانتر می شود.آی ابرهای تنک که زور می زنید خورشید را بپوشانید خسته نشوید! آی مردم خسته ای که گرفتار روزگار شدید باز هم زور  بزنید.آی سربازان طاغوت جهانی که مرام ما را نمی پسندید به جدال خود ادامه دهید.چقدر هوا غبار دارد.چقدر امروز زمین زمخت به نظر می آید.زمین سنگ.سنگ مثل قلب من.خشک مثل چشمان من.خسیس شده اید امروز.از چه می ترسید؟ از این که بغضم بنشیند و قلمم بایستد؟ قلم من شایسته امید کسی هست؟ استغفرالله امید همه دار و ندار ماست یا حداقل قرار است این یکی را هرگز از دست ندهیم.حق هم همین است.آن روز که خاتمی را زیر سقف سعدآبد(نماد زراندوزی و ظلم پهلوی) می دیدیم، امید سیدنا خامنه ای متعجبمان می کرد که آیا بازگشتی هست؟ امام هم همیشه همین قدر امیدوار بود.او به فتح همه جهان توسط فکر اسلام ناب می اندیشید و یارانش همین گونه­اند.بگذار قاضی پرونده هر چه می خواهد حکم کند.این تسلای من است به دلی که زخم خورده است حق همیشه غالب است هر چند قاضی هم شریک خیانت بشود.  

اگر بخواهید رشد یا افول فرهنگ یک جامعه را بسنجید از چه نشانه­هایی کمک می­گیرید.پیشنهاد می­کنم در کنار همه روش­ها و ملاک و معیارها این دو را هم در نظر بگیرید،شاید این دو خصوصا در یک جامعه دینی شما را از پرداختن به بقیه خط کشی­ها بی­نیاز کند :یک،بی­اعتنایی به آئین هایی که جلوه­های اطاعت از خدا هستند و دو، مهم شدن خواسته­ها و هوس­های درونی افراد که آن ها را به انجام هر کاری وادار می­کند.(مستفاد از آیه 59 سوره مبارکه مریم)

محمد برای شما الگوی خوبی است _{قرآن کریم}.درباره معنی الگو و الگوپذیری لابد حرف­های زیادی شنیده­اید اما براستی چگونه می­توان از رفتار کسانی که در زمانه­ای متفاوت با زمان ما می­زیسته اند برای بهتر ساختن زندگی امروزمان بهره بگیریم؟شاید مناسب­ترین و مطمئن­ترین روش برای فهم چگونگی الگوپذیری از پیامبر و پیشوایان معصوم،یافتن اهداف و مقاصد آن­ها باشد.شناخت اهداف و خواست نهایی ایشان از رفتارهای جزئی  ما را کمک می­کند تا با دست یافتن به یک زمینه کلی ضمن تفسیر همه چیزهایی که از آن­ها به ما رسیده است و رفع تناقض­های ظاهری، برای یافتن روش­های جدید در اجرای خواست­های الاهی وتأمین سعادت انسان در پرتو دین سنجیده­تر عمل کنیم.

پست قبلی بازتاب جالبی در میان کسانی داشت که با محتوای آن موافق نبودند.به جا دیدم یکی از کامنت های پست قبلی را بدون کم و کاست ارائه کنم و درباره آن به چند نکته خیلی گذرا اشاره کنم بلکه غائله بخوابد و ما هم من­بعد بیشتر دور همان مسائل فرهنگی بگردیم و کم تر خود را در معرض این قسم حملات قرار دهیم.چه همین کامنتی که خواهید دید و کامنت دیگری که به بدترین توهین ها متوسل شده است به خوبی نشان می دهد فضا برای طرح عادی یک فکر وجود ندارد و گویی برخی آماده اند کسی را پیدا کنند و فی­الفور خرخره اش را بجوند.
 

1-در این نوشتار که برای یک کامنت کمی طولانی به نظر می رسد و انصافا باید از ایشان به خاطر این زحمت قدردانی کرد چنین تصور شده است که محمدحسین یک اصولگرای دوآتشه حزبی است که به میدان آمده تا به دفاع همه جانبه از دولت پرداخته دیگران را با دم تیغ حرف های راست و دروغ لت و پار کند.من البته منش احمدی نژاد را به حقانیت نزدیک می بینم و بر همه رسم های متزورانه گذشته ترجیح می دهم اما معنی اش این نیست همه چیز را رو به راه می دانم.لذا انصاف و اعتدال را در این می بینم که دربرابر حرفی که در پست قبلی زده شد فقط به نقد همان ایده پرداخته شود.و خصوصا افرادی که خود را پرسشگر می نامند قبل از آن که از همه نظرات من آگاه  بشوند شمشیر نکشند.من معتقدم همه ما باید تنها به حق پایبند باشیم و نه به حزب و نه به علایق شخصی و عاطفی­مان و نه به موضع گیری­های گذشته مان ونه خیلی چیزهای دیگر.محمد حسین دوستانی دارد که با او در نظرات سیاسی کاملا مغایرند اما فوق العاده با آن ها صمیمی است.پس کمی آرام بگیریم.

2-نظراتی که در این کامنت ارائه شده با لحنی کاملا دلسوزانه سعی می کند خود را حقیقت جلوه دهد اما متأسفانه گاهی از مبنای درستی برخوردار نیست.مثلا در سوال5 نویسنده نشان داده است که چیزی از رابطه درآمد نفتی و فقر مردم نمی داند و مثل دستفروش سرکوچه ما تصور می کند هر چه درآمد نفتی بالا می رود بلافاصله باید پول بیشتری توی جیب مردم برود.و همچنین نویسنده با سادگی تمام قصد دارد با ملاک قرار دادن تورم به طور کلی فقیر یا غنی شدن مردم را طی دوسال ریاست جمهوری بسنجد.گویا تورم در این دولت زاییده شده.کاهش بیکاری هم که اهمیت ندارد.باید پرسید اگر رئیس جمهور که با مردم دورترین نقاط ایران از مرکز دیدار داشته(به استقبال ها اصلا کاری ندارم) فقط محله خودشان را می بیند شمای پرسشگر کجا را می بینید؟آیا از محرومیت مردم سیستان،ایلام،کرمان ووو خبرداری؟همان ها که وقتی مجلس ششمی ها تحصن کرده مهمان سخاوت مجلس شده بودند لنگ هزار تومان بودند؟من فرزند کرمانم و بسیاری این محرومیت ها از نزدیک دیده ام در همان زمانی که آقای خاتمی مردم جیرفت را مردم جهرم خطاب کرده بود و طایفه هزار فامیل برثروت خود می افزود.شما آن روز کجا بودی؟راستی چرا خبرنگاران روزنامه های مدعی مردم سالاری از پیگیری و اطلاع از روند فعالیت های عمرانی دولت طفره رفتند؟مشکلات فراوانی وجود دارد.اما سوال مرا پاسخ دهید:آیا اینان که امروز سنگ مشکلات را به سینه می زنند در رفتار خود صادقند؟یا از سرپا ماندن دولتی که به برخی همسایه ها وعده سقوطش را داده بودند ناراحتند؟ فرض کنید من معنی وظیفه را نمی دانم.شما خودتان حرفتان را تکمیل کنید وبه من بگوئید آیا در دولت های قبل مردم می توانستند انتظار انجام بدیهی ترین وظیفه  همان دولت را داشته باشند.؟

3-در قاموس عدالت خواهی اشخاص مهم نیستند. سران کوکلس کلان امریکا یا چاوز یا گوارا که شهادت در مورد امثال او یاوه ای بیش نیست و باقی مظاهر مشهور  جبهه ضد امریکا هیچ کدام منظور من نبودند.من از مردمی سخن می گویم که به خاطر سیاست های اقتصادی،فرهنگی ونظامی آمریکا زندگی شان را می بازند در زندان های همه دنیا در کشورهای اشغال شده که چندتایی است وکشورهای استعمارشده که بسیارند.من از اندیشمندانی سخن می گویم که به خاطر مخالفت بایکوت می شوند اگر محاکمه و زندانی نشوند.من از نسل کشی هایی دلخونم که در تاریخ غرب نو و زیر نگاه امریکا اتفاق افتاده و حتی من و تو  گاه تا سال ها از آن ها بی خبر می مانیم.دوست من ،چاوز و چه کیلویی چند؟تو درباره آن ها از من پرسیده بودی که چماقشان کردی بر سر من؟و نتیجه گرفته ای:فاین تذهبون؟ مذهب ما از آن چه تو را چنان به هیجان واداشت منزه است.

4-گفته شده است:همه می دانیم  این استقبالات از تمامی سردمداران در تمامی طول تاریخ انجام شده و همیشه مردم در برابر بزرگان زمان طاق نصرت ها ساخته اند. همین طور است خصوصا طاق نصرتی! که مردم برای رضا و محمدرضا ساختند در تاریخ بی نظیر بود.اما این همه­ی جواب من نیست.بر اساس آن چه ایشان از مضمون!کلام امام نتیجه گرفته اند لازم است چند سال یک بار رفراندوم عمومی برگزار شود تا فرزندان پدرانی که مرحوم شده اند نظر خود را در شکل حکومت دخالت دهند.بلکه با وجود احتمال عوض شدن هر لحظه ای نظرات لازم است هر روز و اگر ممکن باشد روزی چند بار این رفراندوم برگزار شود تا از مقبولیت نظام مطمئن شویم!غیر از این است؟اما این چیزی نیست که شما می خواهید بگوئید.شما و کسانی که در این باره چون شما می اندیشند معتقدند هر وقت که شما تشخیص دادید باید همه فوری به همین نتیجه برسند  و همه انتخابات ها هرچند نتیجه آن نشان از پایبندی بالای 50درصدی مردم داشته باشد به کناری گذاشته شوند و  حاکم بلافاصله خواست شما را اجرا کند. یا شاید می پسندید شما هم در کنار این حکومت حکومت دیگری تشکیل دهید تا مجبور نباشید در نظامی ادامه حیات دهید که نسل قبل با چنگ و دندان به دست آوردند.می بینید اگر هیاهو را از برخی حرف ها کسر کنیم چه باقی می ماند؟

5-درباره سیره سیاسی حضرت رسول صلی الله علیه وآله وامام حسن علیه السلام  با دو ملاک متفاوت روبه روئیم و هر دو به اضافه سایر ملاکات باید در همه رفتارهایمان لحاظ شود.وارد این بحث تخصصی نمی شوم که اگر دوست پرسشگرمان حوصله اش را داشت خودش وارد آن می شد.اما آنچه من دنبالش گشتم و نیافتم ربط قضیه بود.پیامبر با کفار صلح کرد.مگر ما جنگیدیم؟ وانگهی آیا پیامبر در صلحش به آن ها پناه هم برد وطرح دوستی ریخت؟یا همان موقع هم آیات «ولاترکنوا...»حاکم بود. آن چه شما از آن دفاع می کنید اتفاقا به رفتار ابوموسی اشعری بیشتر شباهت دارد تا سیره رسول.نشان به این نشانه که وقتی امریکایی ها درگوشی از ما معذرت خواهی می کردند  در رسانه ها و با صدای رسا ما را محمور شرارت می خواندند.یادتان هست؟فارجعوا الی التاریخ.

6-اما درباره فلسطین.این قسمت را چون به روزنامه اعتماد مربوط می شد گذاشتم برای خاتمه.

متأسفانه لحن مقاله مذکور بر  خلاف آنچه معمولا در روزنامه شرق شاهد بودیم به طور آشکاری برانگیخته،عصبی و سفسطه آمیز است از این جهت که آنچه نویسنده اش بازگو می کند ناشیانه از لابلای وقایع و اخبار گزینش شده است و رخدادهای دوپلو برای آن که خوب به بدنه کار در بیایند با اضافه قیدهای تأکیدی که شگرد کهنه ای است همراه شده اند.اگر بخواهیم حقیقت را بازیابیم کافی است همان مقاله را نویسنده بازنویسی کند و این بار همه ورق های تاریخ را(از سال های سال قبل از 1946 و حتی پیش تر از آن) بخواند و بازگوید، جریانات رخداده را از همه جوانب آن بنگرد و به جای خواننده نتیجه گیری نکند.در این باره بهتر است کمی بیش از نوک بینی را هم دیده و نیز اندکی به وعده های الاهی دل بسته ضمنا هشدار قرآن را درباره کتمان حقایق فراموش نکنیم.دوست عزیز پرسشگر.در دنیا چیزهای خیلی مهمی وجود دارد اما همیشه از خودت بپرس آیا چیزهای مهمتری هم هست؟

موفق باشید.

واما اصل پیام پرسشگر:

با سلام خدمت برادر محمد حسین عزیز
از شما یک سوال دارم دوست عزیز:
1- اصلا شما مقاله فوق را کامل خواندید؟ در مقاله فوق به درستی اثبات شده که طرح مساله هولوکاست بیشتر از اینکه به نفع فلسطینی ها باشه، به ضرر آنها تمام شده است. اگر آن استدلال را قبول ندارید و می گوئید اشتباه است با دلیل و متقن بفرمائید اشتباه است و اگر درست بود به صحت ان اقرار فرمائید. لطفا سرراست جواب بدهید...
2- از طرف دیگر در مورد بحث گفتگوی تمدنها؛ برادر عزیز آیا شما مقتضیات زمان را در آن سالها درک کرده اید؟ آیا در ان هنگام که نفت به بشکه ای 7.5 دلار رسیده بود و دنیا بخصوص بعد از 11 سپتامبر آماده پیدا کردن یک مظنون و دراز کردن آن بود را به یاد دارید؟ آیا می دانی همان نظریه باعث شد تا وزیر امور خارجه آمریکا رسما از ایران به خاطر کودتای 28 مرداد عذرخواهی کند؟ معنی عذرخواهی رسمی در دیپلماسی را می دانی؟ یادت باشد حتی حضرت رسول (ص) در زمانی با کفار صلح می نماید .. به علت اقتضای شرایط...یا امام حسن (ع) با بدترین دشمن خود صلح می کند...آیا عمل این بزرگواران را باید با چه معیاری سنجید؟
3- فرمودید با معیار تفکر حضرت امام -ره- مشکلی ندارید. پس قاعدتا نباید با نظر ایشان مبنی بر میزان بودن رای ملت مشکلی داشته باشید. تا جائیکه یادم می آید حضرت امام اعتقاد داشتند که به صرف اینکه پدران نوع خاصی از حکومت را می پسندیدند نباید آن شیوه حکومتی برای فرزندان هم پسندیده شود - نقل به مضمون- پس آیا بزرگان شما که دائم دم از برگزاری رفراندوم در فلسطین می زنند، آیا راضی به برگزاری همان رفراندوم در کشور خودشان هستند؟
یک نکته: لطفا چیزهایی که عملا فاقد ارزش اثباتی هستند مثلا استقبال میلیونی - به زعم خودتان البته- از مقامات و  ... را به عنوان سند مشروعیت مطرح نکنید که همه می دانیم  این استقبالات از تمامی سردمداران در تمامی طول تاریخ انجام شده و همیشه مردم در برابر بزرگان زمان طاق نصرت ها ساخته اند و فردا همان مردم همان افراد را به بدترین وضعی بدرقه کرده اند..شما که تاریخ بلدید ..پس این قضایا را زیاد دیده اید...
4- این قلب آزادگان جهان و اندیشمندان جهان کجاست؟ به طور مثال آیا سران کوکلس کلان امریکا که به عنوان مهمان کنفرانس هولوکاست در تهران حضور داشتند، از نظر شما جزو این دسته هستند؟ برادر چاوز که چند روز ژبش بر دستان خانم سوپر مدل انگلیسی بوسه زد چطور؟ برادر چه گوارا ( اگر تاکنون از طرف شما به افتخار شهادت نرسیده باشد) که با شهید بزرگوار چمران به دست افراد جاهل یکسان شد هم جزو همین افراد است؟ فاین تذهبون؟؟؟
5- دوست عزیز، بدان که کاد الفقر ان یکون کفرا... خودت صادقانه بگو که در این سالها آیا فقر مردم - با این مقدار در آمد نفتی- افزایش یافته است یا کاهش یافته؟ - البته به غیر از محله ریاست محترم جمهور و یا همان قصابی محل خرید ایشان - پس اگر کسی از دولت مملکت خودش حداقل وظایفی که شرعا و قانونا عهده دار است را طلبید، شما ناراحت نشو و اگر هم خواستی ناراحت شوی، برای مردمی ناراحت بشو که حتی از دولت خودشان نمی توانند انتظار انجام بدیهی ترین وظیفه - دقت کن وظیفه....حتما معنیش را خوب بلدی؟ - همان دولت را داشته باشد.
در نهایت....اللهم اجعل عاقبه امورنا خیرا

 محمدحسین:آمین  

روزنامه اعتماد شنبه سعی کرد دوقطعنامه سازمان ملل را که به خاتمی و احمدی نژاد مربوط می شد دست مایه قرار دهد و نتیجه بگیرد آنچه اقتدار و عزت می نامد در ریاست جمهوری خاتمی افزایش یافته و با احمدی نژاد به باد رفته است.من قصد ندارم جوابی بدهم گو این که اساسا وقتی کسانی ملاک هایشان با شما متفاوت است هیچ جوری حرف شما را نمی پسندند.اما نمی توانم خود را راضی کنم حداقل این چند پرسش را با شما در میان نگذارم:

1-براستی اگر این دعوا را به تفکر حضرت امام عرضه کنیم،چه نتیجه خواهیم گرفت؟
آیا امام نیز طرح گفتگوی تمدن ها را در میانه چنگ و دندان نشان دادن های قدرت های فریب کار و استقبال سازمانی که آن را وسیله چپاول بیشتر ملت های مظلوم می دانست باعث اقتدار و افتخار می دانست و انکار یهودی سوزی ،ایستادگی دربرابر مسلمات نظام سلطه گر و سلطه پذیر و محکوم شدن در مجمعی فرآمده از حکومت های سلطه گر یا سلطه پذیر را مایه خفت و سرافکندگی وبه خطر افتادن امنیت و اعتماد بین المللی و از این جهت مستحق توبیخ می دانست؟

2-اگر به جای سران حکومت ها و مجامع جهانی آن ها و رسانه های ناسالم جهانی عزت و اقتدار را در قلب های زخم خورده آزادگان جهان جستجو کنیم،اگر سراغ ملت ها برویم و با اندیشنمدان آزاد جهان گفتگو کنیم آیا همین نتیجه را خواهیم گرفت.کدام یک برای ما مهم تر است؟ما برای چه انقلاب کردیم؟شاه مشکلش چه بود؟

3-اگر به تاریخ مراجعه کنیم و سابقه نهاد بین المللی را ورق بزنیم،اگر قهرمانان تاریخ را بازیابیم و پای سخنانشان بنشینیم،اگر به اوج وافول ملت ها خوب بنگریم و ریشه های آن را در نسبت با سادگی و خوش باوری حکومت هایشان یا کیاست و دوراندیشی و شجاعت آن ها بررسی کنیم،به راستی برگ برنده را در کدام دست می بینیم؟
4-...و قرآن.سیره پیامبر و اهل بیت.چه چیزهایی را که نباید به بعضی ها یادآوری کرد.زمانه عوض شده است و معادلات پیچیده شده است.بله!خیلی چیزها عوض شده است و با این با حساب بهتر نیست بالکل دست از این مسلمانی دولا دولا برداریم؟

پوزش:قرار نبود اینجا پست های طولانی تر از چند خط ببینید.ولی چه می شود کرد گاهی درد همه قواعد خودساخته را نادیده می گیرد.

دربرابر عملکرد یک دولت درست تر آن است که فقط دو دسته اظهارنده­ی نظر داشته باشیم؛یکی منصف و دیگری بی­انصاف.به این که چگونه می شود بعضی ها ناچار می شوند از در بی­انصافی وارد شوند فعلا یا شاید برای همیشه کاری ندارم اما؛ آن چه راه را برای رعایت انصاف باز می گذارد این است که از حداقل منافع حزبی و سیاسی برخوردار باشی.یا منافعت به گونه ای باشد که ربطی به سیاه یا سفید نمایی دیگران نداشته باشی.البته به این معادله ساده باید وجه دیگری هم افزود و آن اینکه وقتی عده­ای قصد می کنند فقط بی انصافی کنند و فقط سیاه نمایی کنند و خرده گیری،لاجرم عده ای در مقابل، برخود فرض می گیرند که مدام روی دیگر سکه را و سفیدی های مغفول مانده را داد بزنند.اصولا با وجود گروه نخست ضرورتی وجود ندارد که گروه دوم سیاه وسفید را با هم بگوید هر چند منصف باشد.درست یا غلط این چیزی است که جریان دارد.

خاطرات یوری مودین در کتاب پنج دوست کمبریجی من نکات و اتفاقات جالبی را از کشمکش های طولانی سرویس های امنیتی کشورهای درگیر در جنگ جهانی دوم در خلال جنگ و سال های قبل و بعد از آن بازگو می کند.یکی از این اتفاقات که از افتخارات بزرگ شبکه جاسوسی اتحاد شوروی به شمار می رود این است:سرویس مخفی بریتانیا(انگلستان)یک جاسوس روسیه(هرولد آدریان راسل فیلبی) را به سرپرستی بخشی منصوب کرده بود که وظیفه اصلی آن هدایت نبرد علیه جاسوس های روسی بود(ص60).آنچه حائز اهمیت است این که واقعیت مضحک آقای فیلبی به شدت قابلیت آن را دارد که در بقیه کشورها و توسط سایر شیکه های جاسوسی تکرار شود.اما آنچه بسیار نادر و وحشت آور است چیز دیگری است:شخصی در عالی ترین رده های شورای عالی امنیت ملی ایران با شواهد و مدارک مستند بسیار به جاسوسی و افشای اسرار فوق سری نظام متهم،دستگیر و بازجویی شود اما اندکی بعد با قرار وثیقه چندمیلیونی آزاد شود و همه پیگیری های دولت و نمایندگان مجلس بی سرانجام بماند... .

 توضیح فوری ضروری ملتمسانه مذبوحانه:محمدحسین هیچ نظرخاصی در این مورد ندارد ومسئولیت هرگونه نتیجه گیری را هم متوجه خوانندگان می داند.